Rak augun í----------

þetta, og læt fljóta með:

Fatlað barn eða barn sem er fatlað.
Hver er munurinn ef nokkur? Fyrir nokkrum árum las ég grein í Þroskahjálp þar sem voru ábendingar til foreldra fatlaðra barna undir fyrirsögninni: Hvað geta foreldrar gert? Ábendingarnar sem foreldrar fatlaðra barna fengu voru þessar:
1. Láttu fara fram gagngera læknisskoðun öðru hverju, m.a. heyrnar- og sjónprófun.
2. Kenna barninu að klæða sig sjálft, hnýta skóreimar, fara í yfirhöfn. Láta það gera allt sjálft sem það mögulega getur.
3. Láta það hafa vissan stað til að hengja fötin sín.
4. Fá barninu viss skyldustörf á heimilinu, sem það er fært um að leysa af hendi.5. Kenna því að segja nafn sitt og símanúmer, sé það mögulegt.
6. Hvetja það til að sýsla eitthvað út af fyrir sig.
7. Hrósa barninu fyrir það sem það getur gert en varast að gera lítið úr því sem það getur ekki gert.
8. Forðast samanburð við aðra, bæði til hróss og lasts.
9. Kenna því að ganga frá leikföngum sínum.
10. Kenna því að fara yfir götur á gangbrautum.
11. Kenna því að þekkja umferðarljósin. Það má æfa bæði heima og úti á götu.
12. Gangi barnið í skóla á að sýna áhuga fyrir því sem þar er gert.
13. Lesið upphátt fyrir barnið ef það getur fylgst með efninu.
14. Hafið ákveðna svefn - og hvíldartíma daglega.
15. Hlustið með athygli þegar barnið er að gera sig skiljanlegt.

Þegar þessi listi er lesinn yfir uppgötva allir að þessi ráð eru fyrir ÖLL börn en ekki eingöngu fyrir "fötluð börn". Þau mistök sem höfundar þessara ráða gera að mínu mati er að afmarka og skilgreina hóp barna sem fötluð umfram það að vera börn.
Þetta eru mistök sem allt of margir gera. Það eru settar fram skilgreiningar sem takmarka sýn okkar á einstaklinginn eða ákveðna hópa á undan skilgreiningu á einstaklingnum eða hópnum.

Fólk talar um erfið börn, ég vil tala um BÖRN sem eiga erfitt. Það er talað um vandræðaunglinga, ég vil tala um unglinga í vandræðum. Ég hef fundið að það er uppgjöf, hræðsla og neikvæðni gagnvart vandræðaunglingum en það eru flestir sem vilja hjálpa þegar unglingur á í vandræðum.

Það er að mínu mati mikilvægt hvernig við orðum hlutina til að rétt boð komist til skila. Tölum ekki um sjónskert börn, fötluð börn, erfið börn, óþekk börn, svona börn og hinsegin börn heldur um börn sem eiga erfitt, börn sem eru í vanda, börn sem eru sjónskert því þau eru og verða fyrst og fremst BÖRN umfram allt annað. Það að þau sé að glíma við ákveðna erfiðleika er mikilvægt atriði en EKKI aðalatriðið.

Hugo

Þörf lesning.