Heim á ný

Hjónakornin í jólaboði í Borgarnesi.

Þarna er pilturinn á tæknisýningu sýnist mér.

Torfi og dætur.

Nú er hann sonur minn kominn heim á ný og í kistli. Í það minnsta er hann kominn heim og verður jarðsettur á mánudag. Foreldrar eiga ekki að lifa börnin sín svona almennt og yfirleitt, engin veit sína ævi fyrr en öll er, ég er nú aldeilis glöð með það. Og lífið heldur áfram, hvort það er kostur eða galli ætla ég ekki að velta mér upp úr.

"Það sem drepur þig ekki herðir þig." sagði sonurinn sæti oft og ég geri þau orð að mínum hér og nú.

Minningin lifir í minningunum um stórhuga og flottann son sem vildi alltaf allt fyrir alla gera og gerði ef hann gat, ég er þakklát fyrir þær, svo er nú hægt að reyna að taka sig saman í andlitinu og svara spurningu sem hann spurði fyrir hartnær þrjátíu árum: " Mamma hvernig hugsum við?" Ég held áfram að velta fyrir mér hverju ég á að svara.

Torfi hafði gaman af ljóðum og ljóðlist og eftir farandi er eitt af þeim:

brekkan

oft er brekkan brött

og býsna þung mín byrði

mér finnst oft ég standi í stað

og stefnan einskis virði

en að hika er út í hött

ég held ég viti það

ég vil sjá og sigra.

ég sættist ekki á minna

hugurinn ber mig hálfa leið

hitt er bara vinna

í brekkunni er best

bros og vinsemd æfa

það fæðist enginn fullkominn

svo fágun virðist hæfa

ég fólsku slæ á frest

og fer því með sönginn minn

ég vil sjá og sigra.

ég sættist ekki á minna

hugurinn ber mig hálfa leið

hitt er bara vinna

en sé brekkan breið.

ég brosi, laus við hlekki

á slíkum stundum gleymt mér get

svo gæfu mína blekki

en ég vil rata rétta leið

og radda við hvert skref

ég vil sjá og sigra.

ég sættist ekki á minna

hugurinn ber mig hálfa leið

hitt er bara vinna

hörður torfa 2000 - af plötunni lauf

Mér finnst Hörður líka flottur bæði innan í og utan á.

Njótum hvers annars, dagsins og lífsins.