.......þá væri ég dauð.

Ef ég væri með rykofnæmi þá væri ég dauð, svo einfalt er það. Ég dustaði semsé rykið af húsmóðurgeninu mínu, kafnaði næstum við atganginn en það er seigt í mér.

Þetta eina gen er tiltölulega virkt ennþá þrátt fyrir afar litla notkun í fimmtíuogfimmár.
Hef sem sé klöngrast upp í allflesta efstuskápa, gert eignartalningu, þurrkað af og hent því sem ekki hefur verið notað í mörg ár og er engum öðrum til gagns.

Samt er ótrúlega mikið sem ég enn held í, einskisverðir hlutir engum til ánægju nema mér eða varla mér, ef ég hef hlutina falda upp í skáp svo árum skiptir eru þeir mér þá til ánægju?

Mér þykja geymslubox smart og notagildið ótrúlegt. Ég á mörg svoleiðis full af hlutum sem ég er að geyma bara til að geyma.

Ég rekst stundum á skrýtna hluti svo sem minningarbók frá því ég var í barnaskóla, fletti, hugsa um hvað hafi orðið um öll börnin, trúlega eru flestir orðnir fullorðnir, ömmur og afar vonandi í góðri líðan.

Ég held áfram.

Njótum.