Tölubox

Mamma átti tölubox, ég átti tölubox. Ég á ekki lengur tölubox. Það var hægt að leika sér mikið með innihald töluboxa, ég undi við þannig iðju fyrir margt löngu síðan.

Ég fór að hugsa um þessi box þegar ég tók til í fataskápum heimilisins. Einu sinni klippti ég allar tölur af þeim flíkum sem ekki voru nothæfar lengur og safnaði í box sem ég gat leitað í ef mig vantaði tölu.

Ónothæfum flíkum er hent á mínu heimili í dag.

Þegar ég er í fatatiltektarham kemur hugsunin : hætt að nota, ónýtt , má gefa.

Ef ég tel að einhver flík sem ég á og mér hugnast ekki lengur velti ég fyrir mér hvort hún sé nothæf öðrum og gef.

Hinum hendi ég.

Ég ólst upp við að farið var með flíkur í tætingu, og tætingurinn notaður meðal annars til að bólstra með húsgögn. (Ef ég man rétt)

Áður en farið var með flíkurnar var búið að taka af rennilása, tölur og annað sem nýtanlegt var.
Ég man eftir mömmu við að rekja upp flíkur og sauma annað úr þeim.
Ég man eftir að hún notaði aflagðar flíkur í tuskur til hreingerninga og afþurrkunar einnig í bætur.

Ég mundi eftir þessu þegar ég eitt augnablik velti því fyrir mér hvort ég ætti að klippa tölurnar af skyrtunni sem ég var að henda. En ég er hætt að sauma, er einhver annar sem notar nothæfar notaðar tölur, rennilása, skraut og annað sem fellur til. Ekki svo ég viti.

Svo ég hendi.


Þetta er góður dagur.

Njótum hans.