Depurð og slen

Út hefur verið gefið að skammdegisþunglyndi er ekki til, þar sem ég hefði glöð verið með skammdegisþunglyndi ef það hefði verið til er ég í vondum málum.
Nú ég vil vera í góðum málum svo ég fann það út að mig hrjáir depurð og slen ekki svo slæmt í dag en gærdagurinn var eins og ég hefði allar heimsins byrðar á herðunum. Og sá ekki daginn þó dimmur væri.(venjulega er skíma)
Tók þá ákvörðun að liggja undir sæng í eymd og volæði, aumingjaskap og vanlíðan. En ákvað af alkunnu minni á rúmlegu, að fara í skólann með skeifu niður á hné. Eftir að hafa stuðað skólafélagana með framkomu minni (andlegt ástand mitt sést langar leiðir) þá ákvað hún Þórhildur að athuga orkustöðvarnar mínar, sem reyndust allar nema ein blokkeraðar nú hún gerði það sem þurfti af sinni miklu gæsku og snilld, heim fór ég ekki fyrr en allar stöðvar voru opnar. Undarleg því það var eins og þungu fargi hefði verið létt af mér. Ég er þakklát Þórhildi einstök manneskja.

Í dag líður mér betur ætla út í daginn ekki með skeifu, ætlaði að segja með bros á vör en hætti við kannski ég brosi bara á eftir þegar ég hitti hann Óliver sem er sonarsonur. Svo rúlla ég bara upp deginum í rólegheitum, geng á Guðsvegum.

Njótið dagsins, lífsins og hvers annars.