Tilkynning:

Er á lífi, ekki á sveppum.

Óliver ömmustrákur er bókstaflega að gerspilla mér þessa dagana, umda, umda, uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuummmmmmmmmmmmmmmmmmmmmddddddddddddddddddddddaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
,umda.

Við skríðum saman um öll gólf, byrjum á hnjánum bæði tvö hann undir ömmu og svo skjótumst við af stað eða hann skýst af stað og amman heldur að hún geri það, svo hefst gamanið hring eftir hring í íbúðinni, ungi maðurinn leggur línurnar og amma hermir eftir, setjast, skríða, standa upp dansa, skríða, klappa saman lófunum, annar fóturinn út í loftið, hlegið, brosað, lagst á magann, bumba, bumba, pippi,pippi, burr, burr, tiss,tiss, aff,aff, ammmmmma, amma,amma, amma .............mörg undarleg hljóð og skrýtinn framburður orða en amma skilur allt veit að mikilvægt er að hlusta og taka eftir.

Amma gerist virðuleg, tekur rýjuna af barninu, drenghnokkinn stendur upp þegar í stað skondrar fram í forstofu reynir að pissa með tilheyrandi prump hljóðum, tekst að pissa á vandaðar steinflísar brosir út að eyrum, mikið afrek. Mamma drengsins segir hann reyna að pissa í skó föðursins, amman fór í gær og keypti kopp.

Drengurinn fær rauðan kopp í dag svona af því hann er svo sætur alveg eins og amma sín.

Dýrðin ein, er ekki lífið einfalt og gleðilegt?

Njótum hvors annars.