Himnarnir hrynja.....

yfir mig. Komið hefur í ljós að ég er ekki á sveppum, hinsvegar er Gösli grunaður (Hér set ég fingur á nefið á mér til að gefa til kynna að ég viti lengra en nef mitt nær)

Ástæða:

Gösli þveglaði húsið óumbeðinn! Hummmmm.

Hvað er í gangi? (Önnur kona á svæðinu, ég er aldrei/sjaldan heima?)

Hvað kom fyrir? (Datt hann á toppstykkið í vinnunni og ruglaðist við það?)

Er hann feigur? ( Hann segir mér það óhikað ef menn breytast í andhverfu sína séu endalokin í nánd þ.e. .........nískir verði gjafmildir og svo framvegis?)

Niðurstaða mikillar húxunar:
Sólin er farin að blessa allt með geislum sínum og honum ofbauð samansafnað ryk vetrarins, aha lítið fútt í einföldum staðreyndum.


Ég ætla að skunda af stað út í þennan stórfenglega dag, njóta þess í botn að leyfa Óliver Ömmusyni að spilla mér í óþvingaða, óráðsetta miðaldra konu sem situr flötum beinum á gólfinu með honum og borðar bjúgu með rúsínum.

Ég er svo þakklát fyrir allt sem ég hef fengið í lífinu, án þess væri ég ekki sú sem ég er.

Náði í þetta:

Megir þú lifa í þúsund ár og ég með þér til að telja þau.
Megi aldur þinn verða jafn hár og fjallið og hamingjan jafn djúp og hafið.

Ég vona að merkisatburðir lífsins verði þér til gleði,
en ekki síður allt hið smávægilega, blóm, söngur og fiðrildi sem sest á hönd þína.

Megi sólin ætíð skína á þig, ástin umvefja þig og ljósið ljúfa í brjósti þínu lýsa þér um lífsins veg.
Farðu eigin leiðir, berðu höfuð hátt og gerðu ráð fyrir gæfunni.

Á hverjum degi óska ég þér nýrrar ástar á einhverju sem fagurt er,
nýrrar gleymsku gagnvart því sem stríðara reynist, meira stolts af hinu vegsamaða,
sætari friðar frá því sem brýnt er og betri varnar gegn áhyggjum.
Að tíminn líði hægar þegar þú ert hamingjusöm, en erfiðir dagar fljúgi hraðar hjá.

Fegurð þagnarinnar falli þér í skaut, dýrð sólarljóssins, leynd skuggans,
kraftur vatnsins, sætleiki loftsins, þögull styrkur jarðarinnar,
og ástin sem býr í hjarta alls sem er.

Njótum hvers annars.